Ik ben (punt)

Na het schrijven van mijn laatste blog besefte ik dat ik God, in mijn blogs, nogal wat bijnamen heb gegeven: de Rots, de Tuinman en tot slot de Notenkraker. Nu is God het denk ik wel gewend dat Hij voor van alles wordt uitgemaakt: de grote afwezige, de fantasie van zwakke mensen, de wrede en onverschillige god etc. Ik hoop echter dat mijn benamingen hem wel plezieren, zijn Naam eer aan doen. Dat Hij zegt: Mijn dochter kent mij! Het zijn voor mij uitdrukkingen zoals ik Hem in mijn leven heb leren kennen (en ik vermoed dat er nog wel een aantal zullen volgen).

Wat zegt God zelf over wie Hij is? Het is Mozes die hem die vraag stelt: Als de mensen mij vragen wat is de naam van uw God, wat zal ik dan zeggen? God geeft hem het volgende antwoord: Ik ben, die Ik ben (exodus 3:13)
Ik vind dit geweldig! God zegt “IK BEN“ en dan….stopt Hij. Niet ik ben dit en dat…nee dat mag je allemaal zelf ontdekken als je hem leert kennen. Alsof Hij zich niet hoeft te verklaren, verantwoording hoeft af te leggen. Hij is wie hij is, geen consensus & geen opsmuk. Geen reclamepraatje, maar een sterk statement van simpel ZIJN, rock solid !

Zijn naam IK BEN, riep bij mij een aantal vragen op…denk je even met mij mee?

Als Hij de grote IK BEN is…en… de Vader van de schepping. Wat ben ik dan als dochter of jij als zoon/dochter van deze hemelse Vader…een kleine “ik ben” ?
EN
Als Hij de Vader is, heb ik dan Zijn DNA ? Tja, dat klinkt zinvol…zelf logisch (NATUURLIJK)! Dan ligt in mijn DNA besloten het…IK BEN!

Wauw…dat betekent: Hoe aangetast, aangepast, verloren of verwoest mijn indentiteit ook is, mijn DNA ben ik niet kwijt.
Dat brengt mij dan bij de volgende vraag: hoe kan ik weer gaan leven volgens mijn goddelijke, fantastische & vrije DNA?

Was er niet een zoon van God die puur (ongeschonden, zuiver, echt) leefde uit zijn DNA, zijn DNA als Zoon van God? Ja ! Zijn naam is Jezus.
Jezus wordt ook wel het beeld van de onzichtbare God genoemd, door naar Hem te kijken, zie je God (Kolossenzen 1:15). Als je dus naar Jezus kijkt zie je IK BEN.

Hoe deed hij dat…hoe kunnen wij ook zo zijn…hoe?….hoe?…
OH!…is jouw verlangen ook zo groot…om in alle vrijheid jezelf te zijn, zonder schroom, angst, onzekerheid, schaamte of aanpassing. Zodat je kunt zeggen…ik ben (punt)…zonder opsmuk of consensus?
Het mooie is dat er een uitnodiging voor je ligt. Om onder zijn juk te komen (Mattheus 11;29). Nou moet je niet gelijk een moeilijk gezicht trekken. Dat was in de oude tijden gewoon een uitdrukking. Twee runderen zaten samen onder een juk om de ploegklus te klaren. Fijn toch, je staat er niet alleen voor. Vandaag zouden wij zeggen: Mag Hij zijn arm om je heen leggen, zodat jij je tegen hem aan kunt nestelen, dicht bij zijn boezem om daar zijn rustgevende hartslag te horen? Een hartslag, waar de jouwe synchroon mee gaat lopen…rustig en rustgevend. Een arm die over je leven heen ligt om je te sturen, in dit geval te leren om vanuit je DNA te leven.

Deze kleine ik ben, is de grote IK BEN dankbaar voor zijn onverwoestbare DNA in mij…waaruit ik mag leren leven…en dat hoef ik niet alleen te ontdekken!

Tot slot hieronder de prikvraag voor jou! Het volgende blog kun je begin september verwachten.

Ik meet mij niet aan Zijn Naam, maar ik ben er wel mee verbonden.